سیر اقبال شناسی در ایران تقریبا از شصت سال پیش از این آغاز گشته است و همین اقبال شناسی سبب شده که پاکستان و مردم پاکستان بهتر و بیشتر شناخته گردند و دوستی و محبتشان با ایرانیان مستحکم تر شود.شعر اقبال گویی شکر و قند است که از پاکستان به ایران می رود،گویی کلام حافظ و سعدی و مولوی و عطار است که در ایران و جهان رواج دارد.
امروزه بزرگان و شاعران و دانشمندان و هنرمندان و نویسندگان ایران به خاطر اقبال خامه بر کاغذ می برند و درباره ی او کتاب وشعر و گفتار و ترانه و تاریخ می نویسند و می گویند و می خوانند و می سرایند و تالیف می کنند.
رادیو ها و تلویزیون های ایران از آغاز پیدایش دانش اقبال شناسی کار های بزرگ انجام داده و گفتار ها و مطالب خوب و جالب پخش کرده ونشان داده اند.
مطبو عات روزانه و هفتگی و ماهانه و سالانه ی ایران عموما و مجلات ادبی و هنری و علمی و فلسفی خصوصا همواره صفحه و بخش ویژه ای درباره ی اقبال دارند.
یوم اقبال را در ایران روز اقبال نام نهاده اند،ولی فقط یک روز درباره ی اقبال سخن نمی گویند،بلکه یک هفته و بیشتر روز اقبال را تشکیل می دهند و شاید بتوان گفت هفته اقبال.
ادیبان و شاعران و نویسندگان ایران در شناختن و شناساندن علامه دکتر محمد اقبال لاهوری،این شاعر عارف،این ادیب خردمند،و این پارسی گوی ارجمند پاکستان کوشش های بسیار ارزنده می کنند و این کوشش پیوسته ادامه دارد.
اقبال شناسان معروف ایران مانند:استاد محمد محیط طباطبایی،سید غلام رضا سعیدی،دکتر حسین خطیبی،استاد مجتبی مینوی و دیگران نقش ارزنده یی در معرفی اقبال شاعر شرق داشته اند.
